دلم کویر می خواهد و

تنهایی و سکوت و

آغوش ِ سرد ِ شبی که آتشم را فرو نشاند

نه دیوار

نه در

نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم

نه پایی که در نوردد مرزهایم

نه قلبی که بشکند سکوتم

نه ذهنی که سنگینم کند از حرف

نه روحی که آویزانم شود

من باشم وتنهایی ِ ژرفی که نور ستارگان روشنش می کند

و آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست