هر خرابی رو میشه درست کرد

الی 

ذات خراب رو

.....................

ای بر او ذاتت 

که من و حالم رو بحال خودمون نمیزاری

نیازی به انتقام نیست. فقط منتظر میمانم. آن ها که آزارم می دهند،
سرانجام به خود آسیب می زنند و اگر بخت مدد کند،
خداوند اجازه می دهد تماشاگرشان باشم.

ما فکـر میکنیـم بدتـرین درد ؛
از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم !
امـا .... حقیقـت این که :
از دست دادن ِ خــودمـون ،
و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم ....
گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره ... !!!

یه روز یکی میاد
میشه هــمــه کَـسـت...
و
یــک روز هــمــه کَـسـت میشه
یــــــک غــــریــبــه.....!

سالها به گناه دروغ محکومم کردی

خواستی اعتراف کنم

اعتراف کردم

حالا محکومم به اعتراف

از تو آموختم

راست و دروغ فرقی ندارد

وقتی دیگر به درد نمیخوری

تو را دور میریزند

 راست و دروغ بهانه است

به همین راحتی

سخت بود ولی ترکت کردم

این بار برای همیشه

مهتاب

دیگر نمی خواهم عاشق شوم ...
دلم را در جعبه ای می گذارم
درش را محکم می بندم
و رویش می نویسم :
 این دل شکسته ؛

دیگر شکستنی نیست

لطفا مزاحم نشوید...!

به همه میخندی
با همه دست میدی
دستتو میگیرم
دستمو پس میدی
اما دوست دارم

پشت من بد میگی
حرف مردم میشم
دستشو میگیری
عشق دوم میشم
اما دوست دارم

دیشب به تو خیانت کردم
اندام زیبایش را در دست گرفتم
لبانم را بر لبانش نهادم
چشمانم را بستم
بوسه زدم بر لبانش و آرامم کرد
این سیگار لعنتی

رها کردن کسی که برای ما ساخته نشده،
یعنی رسیدن به این درک که بعضی آدم ها،
بخشی از سرگذشت ما هستند،
نه بخشی از سرنوشت ما

همون سرگذشتی که باید ازش گذشت

گاهی مجبورت میکنن گاهی خودت تصمیم میگیری

اینجاست که باید تغییری داد در این شعر و گفت

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن اینبار دیگه نیستم نگران

ما گذشتیم و گذشت هر چه با ما کردی

 به جهنم که هر بلایی میاری سر دگران

گاهی باید فاتحـــه خـــاطره ای رو خوند 

وگر نه همون خـــاطره

فاتحـــه تو رو می خونه 

مال ما رو که خوند یه آبم روش 

الانم داره صاف صاف راه میره...

اینم آخرش

شایدم واسه اینکه دیگه بی ارزشی واسه همه یه عروسک نمایشی

عشــــــق یعنــی اختیــار بـــدی که نابــودت کنــه

ولــی " اعتمــــــاد " کنی که این کـار را نمــیکنـه


و لی  وای به اون روزی که اعتماد کنی و نابودت کنه

آنگاه که غرور کسی را له میکنی

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران میکنی

آنگاه که شمع امید کسی رو خاموش میکنی

آنگاه که بنده ای را نادیده میگیری

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی

آنگاه که خدارا میبینی و بنده خدا را نادیده میگیری

میخواهم بدانم

دستانت را بسوی کدام آسمان دراز میکنی

تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟؟؟

 

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده
بر آب دیده‌ی ما صد جای آسیا کن
خیره‌کشی است ما را دارد دلی چو خارا
بکشد کسش نگوید: ”تدبیر خونبها کن”
بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق تو صبر کن وفا کن
دردی است غیر مردن آن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن

وقتی ارزشها عوض می شوند , عوضی ها با ارزش میشوند

هــمـــه درســـتـــ شــبــیــه بــه هــم انــد... فــقــطـــ
بــعــضــی هــا بهــتــر و بـــاور کــردنــی تـــر دروغ مـیـگویـنـد!!

سخت است اتفاقی را انتظار بکشی 

که خودت هم بدانی در راه نیست 

وقتی صدای شکستنش را شنیدم
همانطور گیج و مبهوت مدت ها ماندم
باورم نمی شد اینطور بشکند
تا مدت ها جرات نمی کردم به تکه هایش بنگرم
قبل از دیدنشان به رویا رفتم
از خود پرسیدم آیا می شود آنها را دوباره کنار هم بچینم
با خود گفتم تو می توانی
تو همانی هستی که باورهای ناممکن می سازی
آری تو می توانی
صدای شکستنش از ذهنم پاک نمی شد
و کمک کرد تا تکه هایش را بیابم و کنار هم بچینم
تلاش کردم که به حالت اول برش گردانم
بعد از مدت ها جرات پیدا کردم تا دوباره نگاهش کنم
اما خوشحال نشدم
مثل اولش نبود
دیگر به شفافی گذشته نبود
دیگر نمی درخشید
انگاری کارم را می ستود اما میگفت تلاش بیشتر نکن
شدنی نیست
نمی دانم برایش متاسف بودم یا او برای من متاسف بود
لحظه های سختی بود که هیچ وقت از خاطر نمی برم
حال دیگر نگاهش نمی کنم
ولی صدای شکستنش هنوز در گوشم می پیچد
هر چه از این مدت ها می گذرد حتی جرات نمی کنم غبارش را پاک کنم
فقط سعی دارم صدای شکستنش را به فراموشی بسپارم
و هر چند یک بار از روی ندامت
برایش می خوانم
ای قلب نازینین من
مرا ببخش
نمیدانم چه شد که شکستی
اما روزگار تلافی می کند
و صدای شکستنم را به گوشت می رساند
"شهاب"

سکوت و زخم زبون سهم من از این رابطه شد 
تمام روح و تنم زخمی این رابطه شد
تو در هوا و هوس 
من فقط من عاشق بودم و بس
دلم شکسته و تو فقط یکبار از خدا بترس

امروز غمگینم... و تو دلیلش هستی
وقتی مینویسم که غمگینم...شاید تا ابد غمگینم باشم...شاید
شاید هم تو باز برگشتی و با چشمانت به من خندیدی
شاید...نمیدانم...شاید

مـن بـدم . . . تـو خـوب بـــاش . .

دیگــر ، سراغـم را نـگـیـر

خـودم را جـایی در این زندگــی گــُم کرده ام
...
دنبالـــــم نگرد . . . پـیـدایـم نـمـیـکـنی

نـفـس بـکـش . .

به جـای من هـم اگر تـوانستی مهربـــــانی کن

و بـعـد از مـن ، شـبـهـا بـه سـتـاره ام لـبـخـنـد بـزن

و مـاه کـه کـامـل شد ، از جــانـب مـن آرزویـی کـن

خودت هم منت بر سرم بگذار

و فـرامـوش کـن که زمـانی بـوده ام

خـودم نـیـز ، چـنـیـن خواهـــــم کرد

ماسه ها فراموشکارترین رفیقان راهند،

پا به پایت می آیند،آنقدر که گاهی سماجت شان در همراهی حوصله ات را سر میبرد،

اما

کافی است تا اندکی باد بوزد یا خرده موجی برخیزد

تا برای همیشه از حافظه ضعیفشان رد پایت پاک شود.

ما از نسل ماسه نیستیم!

ما از نسل صدفیم،

صدفهایی که به پاس اقامتی یک روزه،

تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه میکنند!

بذار خیال کنم هنوز ترانه هامو میشنوی

هوامو داری و هنوز صدامو میشنوی

بذار خیال کنم هنوز یه لحظه از نیازتم

اگه تموم شه قصمون هنوز ترانه سازتم

بذار خیال کنم هنوز پر از تب تاب منی

روزا به فکر دیدنم شبا پر از خواب منی

گوگوش، مــاه پیشـــونی

گوگوش، مــاه پیشـــونی