مي توان در کوچه هاي زندگي

پاسخ لبخند را با ياس داد

مي توان جاي غروب عشق را

با طلوع ساده احساس داد

در نگاهت بوي باران مانده است

خاطرات سبز ياران مانده است

شاید درميان جنگل سبز دلت

رد پاي بي قراران مانده است

برخيز و بيا بـتا براي دل ما

حل کن به جمال خويشتن مشکل ما

يک کوزه شراب تا بهم نوش کـنيم

زان پيش که کوزه‌ها کنند از گـل ما

فال حافظ تو

در خرابات مـغان نور خدا می‌بینـم

این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم

جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو

خانـه می‌بینی و من خانه خدا می‌بینم

خواهـم از زلف بتان نافه گشایی کردن

فـکر دور است همانا که خطا می‌بینم

سوز دل اشک روان آه سحر ناله شـب

این همـه از نظر لطف شما می‌بینـم

هر دم از روی تو نقـشی زندم راه خیال

با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم

کس ندیده‌ست ز مشک ختن و نافه چین

آن چه من هر سحر از باد صبا می‌بینـم

دوسـتان عیب نظربازی حافظ مکـنید

کـه مـن او را ز محبان شما می‌بینم