تو به من مي خندي

... من پس از رفتنها ، رفتنها

با چه شور و چه شتاب

در دلم شوق تو ، اكنون به نياز آمده ام “داستانها دارم

از دياران كه سفر كردم و رفتم بي تو

از دياران كه گذر كردم و رفتم بي تو

بي تو مي رفتم ، مي رفتم ، تنها ، تنها

وصبوري مرا

كوه تحسين مي كرد

من اگر سوي تو برمي گردم

دست من خالي نيست

كاروانهاي محبت با خويش

ارمغان آوردم

من به هنگام شكوفايي گلها در دشت

باز برخواهم گشت

تو به من مي خندي

من صدا مي زنم : آي باز كن پنجره را

پنجره را مي بندي

حمید مصدق