پاییزی بدون تو

ای کاش می توانستی گوشه ای از افکارم را بخوانی
ای کاش می توانستی اندیشه های نا تمامم را بدست فراموشی بسپاری
ای کاش رویای همیشه پاییزم را با نبودنت از میان می بردی
و ای کاش از من منی دیگر می ساختی
تا بجای اینکه دوستت بدارم
از تو بیزار می شدم
و تو می دانستی
که چه راحت می توانی از من منی بسازی که جدا از ما نباشد
......
تو رفتی و من در شبهای پاییز غمگین نبودنت می گریم
تو رفتی و رفتنت با کوه تنهایی پشت خمیده ام را شکست
تو رفتی اما
باران همیشه برایم خاطراتت را زنده می کند
صدایش همچون صدایت وجودم را به لرزه در می آورد
بیاد اولین دیدار
اولین لبخند
اولین کلام مملو از احساس
اولین پیوند و اولین بوسه در زیر باران
نفسم در سینه حبس می شود
بوی لطیف باران و نسیم مهربانش
همچون دستهای همیشه مهربانت
صورتم را نوازش می دهد
و یاد تو را دوباره زنده می کند
و لحظات خوشی را که باران همراهیمان میکرد
در فضای وجودم پراکنده می کند
......
بیاد دارم که در زیر باران با من عهد بستی
که هرگز مرا تنها نخواهی گذاشت
با تو گفتم
تنهایم
میترسم
از زندگی
از عشق
و از با تو بودن
از تنهایی روزی که تنهایم بگذاری
و شاید از امروز
نگران دیده به من دوختی وخنده ات خندید بر گفتارم
دیده ات خیس شد و کوبید مهر سکوت بر لبهایم
......
سالهاست که از آن خاطرات میگذرد
و من هنوز در این ابهامم
که چرا لبخند تو در زیر باران
هر دویمان را فریب داد
و چرا ما مایی شدیم که امروز
این چنین ز یکدیگر گریزانیم

مهتاب